Παράσιτα κατοικίδιων: τι πρέπει να γνωρίζουμε και πως να τα προστατέψουμε;

Σε μια ηλιόλουστη και ζεστή χώρα όπως είναι η Ελλάδα, τα παράσιτα μπορεί να αποτελέσουν σημαντική απειλή για την υγεία και την ευημερία του κατοικίδιου ζώου σας και η παρουσία τους μπορεί συχνά να περνά απαρατήρητη μέχρι να είναι πολύ αργά.

Τα παράσιτα, μπορούν να οδηγήσουν σε διάφορα προβλήματα υγείας, που κυμαίνονται από δυσφορία έως σοβαρή ασθένεια. Η πρόληψη δεν είναι μόνο πιο αποτελεσματική αλλά και πιο οικονομική από τη θεραπεία των  επιπτώσεων μιας παρασιτικής μόλυνσης.

Τύποι παρασίτων

Πρώτα πρώτα, πρέπει να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Υπάρχουν διάφοροι τύποι παρασίτων που πρέπει να προσέξετε.

Κρότωνες

Το τσιμπούρι είναι ένα δυσάρεστο, χωρίς φτερά, έντομο που απομυζεί  αίμα και προσκολλάται στο ζώο σας, κυρίως τους σκύλους, αναζητώντας μια πηγή τροφής.

Τα τσιμπούρια μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν καθώς έχουν διαφορετική εμφάνιση πριν και μετά το τάισμα. Πριν από το τάισμα, θα μοιάζουν με μικρές καφέ, γκρι ή κόκκινες κηλίδες και μετά το τάισμα θα φουσκώσουν και θα μοιάζουν με διογκωμένες μαύρες ρόγες σαν σταφύλι. Είναι σημαντικό να ελέγχετε το σκυλί σας σε όλο του το σώμα μετά τις βόλτες , δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην περιοχή του κεφαλιού και των ποδιών του. Ενώ τα τσιμπούρια είναι πιο ενεργά την άνοιξη και το καλοκαίρι, είναι ενοχλητικά όλο τον χρόνο, επομένως η επαγρύπνηση είναι σημαντική.

Εάν βρείτε κάποιο από αυτά στο σκυλί σας, αφαιρέστε το με ένα τσιμπιδάκι και καθαρίστε την περιοχή του τραύματος αμέσως.

Ψύλλοι

Οι ψύλλοι είναι μικρά παράσιτα χωρίς φτερά που διαβιούν πάνω στο σώμα του ζώου όλο τον χρόνο και τρέφονται επίσης με αίμα. Συνήθως δεν είναι μεγαλύτεροι από έναν μικρό σπόρο και έχουν καφέ ή καστανοκόκκινο χρώμα. Τα τσιμπήματά τους προκαλούν ερεθισμό και φαγούρα και η παρουσία τους τείνει να υποδηλώνει προσβολή που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ενόχληση εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία.

Εάν το ζώο σας έχει ψύλλους, ίσως να μην μπορείτε να δείτε τα ίδια τα παράσιτα. Θα δείτε όμως τα απόβλητά τους , τα οποία μοιάζουν με μικρούς μαύρους κόκκους και εντοπίζονται συνήθως σε σημεία που πάνε οι ψύλλοι – γύρω από τις μασχάλες, τη βουβωνική χώρα, τα αυτιά, την κοιλιά ή την ουρά του ζώου σας. Άλλα σημάδια που πρέπει να προσέξετε περιλαμβάνουν το υπερβολικό ξύσιμο, το επαναλαμβανόμενο μάσημα ή γλείψιμο και το συχνό τίναγμα του κεφαλιού.

Ακάρεα

Τα ακάρεα είναι παράσιτα, τόσο μικρά σε μέγεθος που δεν είναι ορατά στο γυμνό μάτι. Σε αντίθεση με τους συγγενείς τους, τα τσιμπούρια, αυτά  σκάβουν μέσα στο δέρμα για να ζήσουν και να εναποθέσουν τα αυγά τους. Προκαλούν έντονο κνησμό τις περισσότερες φορές και είναι υπεύθυνα για την ασθένεια που ονομάζουμε ψώρα.

Σκνίπες

Οι σκνίπες είναι μικροσκοπικά έντομα που τρέφονται επίσης με αίμα κατά τις απογευματινές κυρίως ώρες και είναι υπεύθυνες για τη μετάδοση της λεϊσμανίωσης και της διροφιλαρίωσης στους σκύλους. Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται κυρίως από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο.

Ενδοπαράσιτα

Στα ενδοπαράσιτα περιλαμβάνονται όλα τα παράσιτα του στομάχου, του εντέρου και της καρδιάς (όπως ταινίες, ασκαρίδες, εχινόκκοκος κ.α.). Αυτά του στομάχου και του εντέρου προκαλούν σοβαρή γαστρεντερίτιδα, απορροφούν σημαντικά θρεπτικά συστατικά και ρίχνουν το ανοσοποιητικό του ζώου. Αυτό της καρδιάς προκαλεί σοβαρή αναπνευστική δυσλειτουργία και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Πρόληψη

Για όλα τα προβλήματα που δημιουργούν τα παράσιτα, εφόσον γίνει έγκαιρη διάγνωση, υπάρχει θεραπεία. Αλλά, επειδή η πρόληψη είναι καλύτερη θεραπεία, θα πρέπει να αποπαρασιτώνουμε τα ζώα μας προληπτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Για τα εξωπαράσιτα υπάρχουν σκευάσματα όπως αμπούλες ή σπρέι, που θα πρέπει να τοποθετούνται στο δέρμα του ζώου κάθε μήνα, όπως επίσης και χάπια που χορηγούνται στο ζώο κάθε έναν ή τρεις μήνες, ανάλογα με το σκεύασμα.

Πάντα προσέχουμε να αγοράζουμε το ανάλογο, για τα κιλά του ζώου μας, φάρμακο, έτσι ώστε να μην κάνουμε υπερδοσία -και προκαλέσουμε τοξίκωση- ή υποδοσία και δεν καταφέρουμε να το θωρακίσουμε.

Σε κουτάβια ή γατάκια έως δύο μηνών κάνουμε, αποκλειστικά, χρήση των κατάλληλων σπρέι και δεν βάζουμε αμπούλες.

Για τη σκνίπα στους σκύλους, τοποθετούμε κολλάρα αποπαρασίτωσης ή και αμπούλες που έχουν και εντομοαπωθητική δράση, την άνοιξη και το καλοκαίρι. Επιπλέον μπορούμε να εφαρμόσουμε, κατά μήκος της ράχης του ζώου κάθε σούρουπο  αντικουνουπικά σπρέι, κυρίως σιτρονέλας, όταν η θερμοκρασία το βράδυ είναι πάνω από 15 ⁰C, ιδίως αν το ζώο διαμένει σε περιοχή με έντονη βλάστηση.

Για τα ενδοπαράσιτα δίνουμε στα ζώα μας χάπια ή αμπούλες, κάθε τρεις μήνες, ακόμη και σε εκείνα που βγαίνουν έξω πολύ σπάνια. Στους σκύλους που διαμένουν σε περιοχές ενδημικές στο παράσιτο της διροφιλαρίας, το χάπι θα πρέπει να δίνεται κάθε μήνα.
Σε γατάκια ή κουτάβια που αποπαρασιτώνουμε για πρώτη φορά ή ζώα που βρίσκουμε ότι έχουν ενδοπαράσιτα, θα πρέπει το χάπι να επαναληφθεί, τουλάχιστον, άλλη μια φορά έπειτα από δύο εβδομάδες.

Με τόσα πολλά προϊόντα στην αγορά που όλα στοχεύουν σε διαφορετικά παράσιτα και με  διαφορετικά χρονικά περιθώρια μπορεί να προκληθεί σύγχυση  στο τι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε. Για αυτό καλό θα ήταν να συμβουλευόμαστε πάντα τον κτηνίατρό μας, ο οποίος γνωρίζει τις ανάγκες του ζώου μας καλύτερα.

Tip:

 Προσοχή! Διάφορα παραφαρμακευτικά σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο και χαρακτηρίζονται οικολογικά, φυτικά κλπ, έχουν μόνο κάποιου βαθμού εντομοαπωθητική και καθόλου εντομοκτόνο δράση. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο συμπληρωματικά με τα αντιπαρασιτικά φάρμακα, γιατί από μόνα τους δεν παρέχουν επαρκή προστασία.