Η Χοροθεραπεία και τα οφέλη της στην Άνοια.
«Ότι είναι ωραίο σε ετούτο τον κόσμο είναι χορός. Τα άλογα στις μετώπες του Παρθενώνα είναι χορός. Ένα λουλούδι που μόλις ανοίγει τα πέταλά του είναι χορός
αλλά και ένα παιδί που μόλις γεννιέται είναι χορός.» Γ. Ρίτσος
Ο χορός ως θεραπευτικό μέσο αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1940-1950 στις ΗΠΑ από πρωτοπόρους Αμερικάνους χορευτές, που ανέπτυξαν μεθόδους για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και στη συνέχεια προσαρμόστηκε και σε ευρύτερα θεραπευτικά πλάνα των ασθενών με ψυχιατρικές νόσους, εξασφαλίζοντας τη συναισθηματική, σωματική και κοινωνική ένταξή τους.
Μέσω του χορού, ζωντανεύει το σώμα του ασθενούς, τον επανασυνδέει με τον προσωπικό του έλεγχο, τον φέρνει κοντά σε άλλους ανθρώπους, ασθενείς και μη, και τον κάνει να νιώθει δημιουργικός. Επίσης προωθεί την αναγέννηση των κατεστραμμένων νεύρων και ενισχύει την ισορροπία, τα επίπεδα ντοπαμίνης αυξάνονται και οι διαταραχές κινητικότητας βελτιώνονται. Διάφοροι μηχανισμοί ευθύνονται για τη βελτίωση των ασθενών μέσω του χορού, συμπεριλαμβανομένων της μουσικής, του χορευτικού συντρόφου, καθώς και των κινήσεων που ενσωματώνονται σε κάθε μορφή χορού. Η χοροθεραπεία είναι μια ολοκληρωμένη μορφή θεραπείας που παρέχει φυσικά, κοινωνικά και γνωστικά οφέλη στους συμμετέχοντες. Τα φυσικά οφέλη περιλαμβάνουν τη βελτίωση της ισορροπίας, την ευελιξία, τη δύναμη, την αντοχή, την αίσθηση του χώρου, καθώς και την ενίσχυση των αισθητικοκινητικών συστημάτων. Ο χορός μέσω της κίνησης αποτελεί μια διασκεδαστική και μη συμβατική φυσική θεραπεία για άτομα με νευρολογικές ασθένειες.
«Η χοροθεραπεία σε ηλικιωμένους με άνοια απελευθερώνει συναισθήματα και ευνοεί τη σύσφιξη σχέσεων. Βελτιώνει το ηθικό, μειώνει το αίσθημα μοναξιάς και συμβάλλει στην αποκατάσταση ψυχικών καταστάσεων. Σε συναισθηματικό επίπεδο, οι ηλικιωμένοι αισθάνονται χαρούμενοι και ξεπερνούν θυμό, απογοήτευση, απώλεια. Σε διανοητικό επίπεδο, η χοροθεραπεία ενισχύει τις γνωστικές δεξιότητες, το κίνητρο και τη μνήμη. Η χοροθεραπεία εμπεριέχει μη συναγωνιστικές ασκήσεις, που παρέχουν διέξοδο στις φυσικές εντάσεις και στις ορμόνες του στρες. Προσφέρει στους ηλικιωμένους αίσθημα ολοκλήρωσης κι ευεξίας, αντίδοτο στην καθημερινή τους ένταση∙ κατά συνέπεια, είναι τέλειο μέσο για διέξοδο από τις δυσάρεστες εμπειρίες. Η κοινωνική φύση των συνεδριών της χοροθεραπείας κάνει τα ηλικιωμένα άτομα να αγγίξουν, να κρατήσουν ο ένας τον άλλον, να κάνουν κάτι ως ομάδα. Έτσι, θεωρούν πολλοί από αυτούς που έχασαν συντρόφους, την ομάδα ως οικογένεια. Μέσω της επιβεβαίωσης αναγνώρισης των προσπαθειών τους, ενισχύεται ο ενθουσιασμός, η χαρά, η ικανοποίηση. Οι ηλικιωμένοι με άνοια μπορούν επιπλέον να ανασυγκροτήσουν τις υπολειπόμενες ικανότητές τους, να παρουσιάσουν με το προσωπικό τους ύφος και στιλ τις κινητικές χορευτικές γνώσεις κι εμπειρίες, να επικοινωνήσουν με την ομάδα και να δοκιμάσουν θετικά συναισθήματα» αναφέρει η κ. Καραπαναγιώτη.
Ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη του χορού είναι πως ενσωματώνει τη μουσική στη θεραπεία τους και η μουσική έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μπορεί να βοηθήσει τους πάσχοντες από άνοια.
Η μουσική που θα επιλεγεί πρέπει να είναι μουσική που τη γνωρίζει ο ασθενής κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι κάποια τραγούδια που άκουγε ο ίδιος όταν ήταν νέος. Οι ασθενείς με Αλτσχάιμερ ή άλλα προβλήματα που προκαλούν άνοια μπορεί στην πραγματικότητα να είναι σε θέση να θυμηθούν τη μουσική που άκουγαν νέοι και αυτό είναι εξαιρετικά ευεργετικό γι’ αυτούς. Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τη χρήση της χοροθεραπείας είναι ότι οι ασθενείς κάνουν άσκηση, που τους κάνει καλό και μπορούν πραγματικά να απολαύσουν τη συγκεκριμένη άσκηση.
