Τι κάνουμε τις πρώτες στιγμές με το μωρό μας

Τι κάνουμε τις πρώτες στιγμές με το μωρό μας 

Σταυρούλα Αμάη

Μαία

Ήδη από τη στιγμή που μαθαίνει μια γυναίκα ότι είναι έγκυος, αρχίζει σιγά σιγά να προετοιμάζεται, κυρίως ψυχολογικά, για την άφιξη του μωρού της. Ωστόσο, καμία δεν είναι ουσιαστικά προετοιμασμένη γι’αυτό. Πάντα θα υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματα, μαζί με τη χαρά και την προσμονή για τη γέννηση του μωρού, θα υπάρχει ο φόβος και το άγχος για το τι πρόκειται να συμβεί, αν όλα θα πάνε καλά..

Το μωράκι από τη στιγμή που θα γεννηθεί, θα αρχίσει να δημιουργεί τον χαρακτήρα του. Μέρα με τη μέρα κι ώρα με την ώρα, θα αλλάζει τη συμπεριφορά του ανάλογα με το τι του συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, αν πεινάει, αν είναι χαρούμενο, αν νυστάζει, αν ζεσταίνεται, αν κρυώνει. Από τις πρώτες κιόλας μέρες θα προσπαθεί να μάθει τον χώρο γύρω του, το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, ποιοι περιτριγυρίζουν, ποιοι το περιποιούνται. Και οι γονείς του επίσης θα προσπαθούν να εγκλιματιστούν στην καινούρια κατάσταση που έχουν βρεθεί, ειδικά αν είναι το πρώτο παιδάκι της οικογένειας. Από τις πρώτες στιγμές της γέννησης, από τη στιγμή που το μωρό τοποθετηθεί στην αγκαλιά της μαμάς του, δημιουργείται ένας άσπαστος δεσμός μαζί της, από το πρώτο βλέμμα που ανταλλάσσουν, από το πρώτο άγγιγμα. Το μωράκι στην αρχή δεν βλέπει καθαρά, ξεχωρίζει μόνο φιγούρες. Δεν μπορεί να δει και να καταλάβει τα χαρακτηριστικά του ατόμου που βλέπει. Η αίσθηση που είναι αρκετά ανεπτυγμένη είναι η όσφρηση, γι’αυτό και το πρώτο πράγμα που προσπαθεί να κάνει το μωράκι, εκτός από το να αγγίξει, είναι να μυρίσει το δέρμα αυτού που το έχει αγκαλίτσα. Και κάθε φορά που το παίρνει ο ίδιος άνθρωπος αγκαλιά, το μωράκι θυμάται τη μυρωδιά του, του είναι οικεία, αισθάνεται ασφάλεια και ηρεμεί.

Το μωρό αισθάνεται ασφάλεια στην αγκαλιά της μαμάς του, προσπαθεί να την αισθανθεί, να ξεχωρίσει τη μυρωδιά της, να ακούσει τον χτύπο της καρδιάς της. Ο χτύπος αυτός του είναι τόσο οικείος, είναι αυτός που άκουγε κυρίως όσο ήταν στην κοιλιά της μαμάς του. Τις πρώτες μέρες αυτά που χρειάζεται το μωρό είναι συγκεκριμένα πράγματα: να τρώει, να του αλλάζουν την πάνα του και να κοιμάται. Σιγά σιγά αρχίζει να προσθέτει κι άλλες ανάγκες, τις οποίες αρχίζει να κατανοεί. Καταλαβαίνει  ότι κρυώνει, οπότε θέλει να ζεσταθεί. Καταλαβαίνει ακόμη και τη μοναξιά που μπορεί να αισθανθεί, οπότε θέλει κάποιον να το πάρει αγκαλίτσα. Το μωρό δεν έχει άλλο τρόπο να εκφραστεί, παρά μόνο το κλάμα του. Στην αρχή, για τους γονείς, θα φαίνεται ότι κλαίει με τον ίδιο τρόπο για όλες του τις ανάγκες. Όμως, αυτό δεν ισχύει. Tο μωράκι έχει διαφορετικό κλάμα για διαφορετική του ανάγκη, προσπαθεί κι εκείνο με τον τρόπο του να το καταλάβουν. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο εύκολο θα γίνεται από τους γονείς να καταλάβουν το κλάμα του και να ξεχωρίζουν τις ανάγκες του.

Όλες σχεδόν οι μαμάδες αγχώνονται πάρα πολύ με το πώς θα ταΐσουν το μωράκι τους, αν θα τα καταφέρουν με αυτό το κομμάτι, γιατί ουσιαστικά είναι το πιο σημαντικό κομμάτι για να μπορέσει να ζήσει. Ξεκινούν δειλά δειλά, με τον τρόπο που έχουν επιλέξει, να ταΐζουν το μωράκι τους. Είναι αρκετά σημαντικό να καταλάβουν ότι όλες τους οι κινήσεις πρέπει να είναι απαλές και ήρεμες. Ό,τι κι αν κάνουν έχει σκοπό να ηρεμήσει το μωράκι, όχι να το στρεσάρει παραπάνω. Τις πρώτες μέρες συνήθως αρκεί μόνο να το πάρεις αγκαλίτσα, και ηρεμεί. Σιγά σιγά όμως αρχίζει το μωράκι να έχει περισσότερες “απαιτήσεις”, δεν του αρκεί μόνο η αγκαλιά, χρειάζεται και κάτι παραπάνω, μια πιπίλα, μια βόλτα. Θα είναι αρκετά αγχωτική αυτή η διαδικασία, αλλά σιγά σιγά θα βελτιωθεί η κατάσταση, αρκεί να υπάρχει υπομονή από τους γονείς και γενικά από όποιον ασχολείται με το μωράκι.

Οι γονείς, ειδικά αν είναι η πρώτη τους φορά που γίνονται γονείς, στην αρχή τα βλέπουν όλα δύσκολα και πελαγώνουν. Όμως, όσο περνάει ο καιρός και δένονται με το μωράκι τους, τόσο πιο πολύ εξοικειώνονται με όλα, με τον τρόπο που το κρατάνε αγκαλίτσα, με τον τρόπο που το ταΐζουν, με όλα.

Είναι αρκετά σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όλα τα συναισθήματα που έχει η μητέρα, τα αισθάνεται το μωρό. Αν η μητέρα είναι αγχωμένη, τότε και το μωρό θα είναι ανήσυχο. Αν η μαμά είναι ήρεμη, τότε και το μωρό θα είναι χαλαρό. Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να χρειαστεί να περάσει αρκετός καιρός μέχρι να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά, αλλά θα μπουν. Θα δημιουργηθούν κώδικες επικοινωνίας μεταξύ των γονέων και του μωρού. Και τότε όλα θα γίνονται πολύ φυσικά, σαν να γνωρίζονται από πάντα και ξέρει ο καθένας τις ανάγκες του άλλου. Και στο τέλος όλα θα πάνε καλά!!!

 

 

b2b.peifasyn.gr