Rooming in: Η μαμά επιλέγει!

Rooming in : Η μαμά επιλέγει!

Με τον όρο “rooming in” εννοούμε την αποκλειστική φροντίδα του νεογέννητου από τη μαμά του αμέσως μετά τον τοκετό, είτε ο τοκετός είναι φυσιολογικός, είτε είναι με καισαρική τομή. Ας μιλήσουμε πρώτα για τον φυσιολογικό τοκετό, που αντικειμενικά είναι πιο φυσιολογικά τα πράγματα. Η μαμά, κυρίως επειδή δεν είναι παρεμβατικός ο τοκετός και μπορεί να σηκωθεί άμεσα και να κινηθεί, μπορεί από την πρώτη στιγμή να ασχοληθεί με το μωρό της. Μπορεί να το αλλάξει, να το θηλάσει, να το πάρει αγκαλιά όταν κλάψει και κυρίως να δεθεί από την πρώτη στιγμή με το μωρό της. Στην περίπτωση της καισαρικής τομής, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Επειδή η καισαρική τομή είναι στην ουσία ένα χειρουργείο, το οποίο καθιστά ανήμπορη τη μαμά να αυτοεξυπηρετηθεί την πρώτη μέρα τουλάχιστον, απαιτείται βοήθεια και για τη μαμά, όχι μόνο για το μωρό. Αν λοιπόν μια μαμά, που έχει γεννήσει με καισαρική τομή, αποφασίσει ότι θέλει rooming in, θα πρέπει να είναι διατεθειμένος κι ο σύντροφός της να τη βοηθήσει. Βέβαια, από τη μια μεριά αυτό είναι θετικό, γιατί συμμετέχει κι ο μπαμπάς στη φροντίδα του μωρού, δεν παραγκωνίζεται, δένεται κι εκείνος σιγά σιγά με το μωρό του και κυρίως εξοικειώνεται με το ίδιο το μωρό. Δεν φοβάται να το πάρει αγκαλιά και να το αλλάξει, ακόμη και να το ταΐσει με μπιμπερό. Όχι ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας μπαμπάς που η σύντροφός του έχει γεννήσει με φυσιολογικό τοκετό, απλά, κακά τα ψέματα, σε αυτή την περίπτωση εφησυχάζει και τα αναλαμβάνει όλα η μαμά. Στην περίπτωση της καισαρικής, η μαμά θα πονάει, θα έχει πολλά πράγματα πάνω της, από τον ορό μέχρι την επισκληρίδιο, οπότε για αρχή θα χρειαστεί βοήθεια, θα πρέπει να της δίνει κάποιος το μωρό της αγκαλιά και να βρίσκεται στο πλευρό της, σε περίπτωση που της συμβεί κάτι, είτε  ζαλιστεί, είτε  πονέσει, είτε απλά  κουραστεί, ώστε να μπορέσει να πάρει άμεσα το μωρό από την αγκαλιά της. Θα πρέπει το μωρό να μπαίνει συνέχεια στο στήθος να θηλάζει, αυτή η διαδικασία είναι κουραστική για μια μαμά που πονάει η ίδια συνέχεια. Ειδικά τις πρώτες μέρες της λοχείας, η μαμά πρέπει να αντιμετωπίσει πολλά πράγματα : ατονία, πόνο, κούραση. Όλα αυτά συγκρούονται με την επιθυμία της να πάρει το μωρό της αγκαλιά, να το ταΐσει, να το κοιτάξει, να του προσφέρει ό,τι πιστεύει ότι είναι καλύτερο για εκείνο.  Και στους δύο τοκετούς, είναι αρκετά σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δημιουργείται ένας ουσιαστικός δεσμός μεταξύ μητέρας και παιδιού. Ακόμη, η μαμά προετοιμάζεται για το τι θα συμβεί στη συνέχεια όταν πάνε σπίτι τους, στον χώρο τους, εξοικειώνεται με τη φροντίδα του μωρού της. Επίσης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αν μια γυναίκα δεν θέλει να έχει την αποκλειστική φροντίδα του μωρού της τις πρώτες μέρες ζωής του, είτε γιατί πονάει, είτε γιατί πιστεύει ότι δεν θα τα καταφέρει, είτε γιατί θέλει να ξεκουραστεί λίγο παραπάνω, να την αφήσουμε να το κάνει χωρίς να την πιέσουμε να κάνει το αντίθετο. Το τι θα κάνει η κάθε μαμά με το μωρό της, πρέπει να είναι επιλογή της κι όχι καταπίεση!!

Αμάη Σταυρούλα

Μαία