Φυσική Απομάκρυνση, Κοινωνική Αλληλεγγύη

Φυσική Απομάκρυνση, Κοινωνική Αλληλεγγύη

Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει πολύ μετά την έλευση της πανδημίας. Οι ήδη φρενήρεις ρυθμοί της σύγχρονης ζωής έγιναν ακόμη πιο αγχωτικοί, πολλές νέες πληροφορίες και συνήθειες ήρθαν να προστεθούν στη ρουτίνα μας και ο νέος ιός ήρθε να παραθέσει και το δικό του λιθαράκι σε ήδη υπαρκτές παθογένειες της κοινωνίας.

Ρωτήστε όποιον θέλετε που να έχει περάσει τα τελευταία χρόνια σε άμεση και συνεχή επαφή με το κοινό. Από τον πάγκο του φαρμακείου, για παράδειγμα, οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχολογική μας κατάσταση, μέρα με τη μέρα, είναι εμφανέστατες. Η καχυποψία έχει τυλίξει στο πέπλο της κάθε διαπροσωπική μας επαφή, τροφοδοτούμενη από έναν αδιόρατο αλλά πανταχού παρόντα φόβο: φόβο για τον θάνατο, την αρρώστια, τον πόνο και την ταλαιπωρία. Φόβο για εμάς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και, κατ’ επέκταση, οργή, οργή για μία κατάσταση που εδραιώθηκε όσο και να παλέψαμε για το αντίθετο, οργή επειδή νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στις σαρωτικές νέες συνθήκες. Και έτσι, όσο και να θέλουμε, οδηγούμαστε στη μοναξιά, γινόμαστε απόλυτοι, πολωνόμαστε, κλεινόμαστε από τον κόσμο μήπως σώσουμε ό,τι μπορούμε, μήπως προστατευτούμε από τα διαρκή και ανελέητα συναισθήματα της πανδημικής εποχής.

Ο μαραθώνιος της πανδημίας μάς έφτασε στα όριά μας. Οπότε είναι σημαντικό, μετά από αυτή τη συνειδητοποίηση, να γυρίσουμε πλευρά και να αλλάξουμε οπτική. Είναι καιρός, από το social distancing, την περιβόητη «κοινωνική απομάκρυνση», να περάσουμε στο physical distancing and social solidarity: φυσική απομάκρυνση, με ταυτόχρονη κοινωνική αλληλεγγύη.

Είναι σημαντικό, ξεκινώντας το ταξίδι προς την Κοινωνική Αλληλεγγύη, να φροντίσουμε τον εαυτό μας όσο πιο σφαιρικά γίνεται. Με ποιους τρόπους μπορούμε όμως να το επιτύχουμε αυτό;

• Πνευματικά, η τέχνη είναι το ιδανικό μέσον. Συμβάλλει στο να ξεφύγουμε από τα δυσάρεστα κομμάτια της πραγματικότητας, να δώσουμε άλλο χρώμα και νότα στην κάθε μέρα. Μας ανυψώνει και μας εξελίσσει.
• Σωματικά, η φυσική άσκηση είναι ζωτικής σημασίας. Μας βοηθάει να ξεδώσουμε, να εκτονωθούμε, μας αναζωογονεί και βελτιώνει τη φυσική μας κατάσταση.
• Από άποψη ψυχαγωγίας και ευχαρίστησης, είναι πολύτιμο να βάλουμε στο πρόγραμμά μας καθημερινές μικρές απολαύσεις όπως ένα καλομαγειρεμένο γεύμα, ένα ζεστό, χαλαρωτικό μπάνιο, μερικές στιγμές χαλάρωσης με τον σύντροφό μας, το παιδί μας, το κατοικίδιό μας.
• Κοινωνικά, είναι απαραίτητο να κρατάμε επαφή με τα σημαντικά άτομα στη ζωή μας. Γι’ αυτό, ένα ανεκτίμητο εργαλείο της εποχής είναι το ίντερνετ και τα κοινωνικά του δίκτυα, που μας επιτρέπουν να παίρνουμε μέρος στην ψηφιακή κοινωνία που επιθυμούμε.

Επιπλέον, υπάρχουν και οι ειδικοί ψυχικής υγείας, πάντα στη διάθεσή μας και τόσο απαραίτητοι όσο ένας γυμναστής για τη σωματική μας ευεξία: Η ψυχοθεραπεία είναι η «συναισθηματική μας γυμναστική», εξίσου αναγκαία για να ανταπεξέλθουμε στις δοκιμασίες της καθημερινότητας.

Και αν υποθέσουμε ότι φροντίζουμε για όλα τα παραπάνω, τότε μπορούμε πλέον να ασχοληθούμε με την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Κάποια πράγματα δηλαδή, που είναι πολύ βοηθητικό να έχουμε στο μυαλό μας και να εξασκούμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αυτή την εποχή:

• Ο καθένας μας σηκώνει τα δικά του βάρη, και η ενσυναίσθηση είναι εξαιρετικά σημαντική. Με κάθε ευκαιρία, ας προσπαθούμε να «βάλουμε τον εαυτό μας στα παπούτσια του άλλου», να νιώσουμε τις δικές του συνθήκες ζωής, να αφουγκραστούμε τη δική του πραγματικότητα, να κάνουμε δική μας τη δική του εμπειρία.
• Ταυτόχρονα, είναι ζωτικής σημασίας να εκφράζουμε και τη δική μας πλευρά. Να επικοινωνούμε τα όριά μας, να διεκδικούμε τις ανάγκες μας, να δίνουμε στον εαυτό μας τον χώρο που του αξίζει, για να επιτύχουμε μια συμβίωση με την οποία θα νιώθουμε καλά και εμείς.
• Βέβαια, αυτό είναι πάντα καλό να συμβαίνει με την απαραίτητη σύνεση. Είναι σημαντικό να «δίνουμε τόπο στην οργή», να σκεφτόμαστε τί θέλουμε κάθε φορά να εκφράσουμε, ποιο είναι το ουσιαστικό μας συναίσθημα και όχι η επιπόλαιη παρόρμηση και να επιλέγουμε τις ιδανικότερες λέξεις γι’ αυτό.

Η πανδημία έχει απαιτήσει πολλά από εμάς. Έχει αποτελέσει, όμως, και μία δοκιμασία που μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη. Αφήνοντας πίσω τα περιττά και τα προσχήματα, καλούμαστε να εστιάσουμε στο ουσιαστικό: εμάς. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι η συμβίωση και η αλληλεγγύη είναι η ουσία, έρχεται ο καιρός πλέον να ανακτήσουμε, σιγά-σιγά, μέρα με τη μέρα, τη βεβαιότητα για τις δυνατότητές μας: τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να ανακάμψουμε σοφότεροι, πιο έτοιμοι σαν σύνολο και πιο αλληλέγγυοι απ’ ότι ήμασταν, μπαίνοντας στη μετα-covid εποχή.

Χάρης Παππάς

Φαρμακοποιός