Φθινόπωρο: Νέο ξεκίνημα, νέοι στόχοι!
Με τις καλοκαιρινές διακοπές τώρα πια πίσω μας και τη φθινοπωρινή αύρα να έρχεται, τείνουμε να βιώνουμε ανάμεικτα συναισθήματα. Υπάρχουν εκείνοι που αγαπούν το φθινόπωρο για τα ζεστά του χρώματα και τις μυρωδιές της βροχής και άλλοι που μελαγχολούν αναπολώντας το καλοκαιράκι, τη ζέστη και την ανεμελιά. Είναι γεγονός πως το φθινόπωρο αντιπροσωπεύει μια στιγμή επανεκκίνησης και επανέναρξης δραστηριοτήτων και στόχων. Θα λέγαμε πως είναι ένα είδος «δεύτερης παραμονής Πρωτοχρονιάς» όπου μετά τις καλοκαιρινές διακοπές βρισκόμαστε να παλεύουμε με την πιο κλασική έκφραση πριν από τις διακοπές: «Θα τα ξαναπούμε τον Σεπτέμβριο»!
Το ερώτημα είναι: «Γιατί υποσυνείδητα τείνουμε να θέτουμε νέους στόχους το φθινόπωρο»; Τολμώ να πω πως είμαστε κατά κάποιο τρόπο «προγραμματισμένοι» να θεωρούμε τον Σεπτέμβριο ως την αρχή της χρονιάς γιατί τότε ξεκινάει και η νέα σχολική χρονιά. Από μικρά παιδιά το έχουμε συνδέσει με μία νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα για την καθημερινότητα. Πολλά καινούργια πράγματα διαδραματίζονταν μπροστά μας ως παιδιά, όπως νέα περιβάλλοντα, νέες γνώσεις, δραστηριότητες, δεξιότητες και γνωριμίες. Παράλληλα, πέρα από τον ενθουσιασμό για το κάτι «καινούργιο» νιώθαμε λύπη για τη λήξη του ξένοιαστου καλοκαιριού, καθώς σειρά έπαιρναν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις. Ο φόβος του άγνωστου, ο αποχωρισμός από τους γονείς, η απώλεια της απόλυτης προσοχής, η προσαρμογή στη ζωή της ομάδας και στους κανόνες της σε ένα νέο περιβάλλον με άγνωστους συνομήλικους και ενήλικες, αποτελούσε για εμάς ως παιδιά συναισθηματικό φορτίο. Το ίδιο συμβαίνει και στην ενήλικη ζωή μας. Όλα τα συναισθήματα που προαναφέρθηκαν μεταφράζονται ως δυσκολία προσαρμογής στην καθημερινότητα, νέες ευθύνες και υποχρεώσεις, ίσως αλλαγή και νέο επαγγελματικό ξεκίνημα, άγνωστο εργασιακό περιβάλλον ακόμα και λήψη αποφάσεων που πρέπει να γίνουν πράξη. Η περίοδος αυτή είναι ιδιαίτερα απαιτητική με περιορισμένο χρόνο προσαρμογής που καλείται ο καθένας να διαχειριστεί με τον δικό του τρόπο και με τα ψυχικά εφόδια που έχει. Όταν καταφθάνει αυτή η στιγμή, στην αρχή νιώθουμε αποπροσανατολισμένοι από την αλλαγή της ρουτίνας και των ρυθμών. Ωστόσο, το να έχουμε έναν στόχο βοηθά να αντιμετωπίσουμε το παρόν με περισσότερη δύναμη, επιμονή και θάρρος.
Είναι όμως το φθινόπωρο μια κατάλληλη περίοδος να θέσουμε νέους επιτεύξιμους στόχους; Στην πραγματικότητα, οι διαδικασίες αλλαγής ενεργοποιούνται όταν το θέλουμε, δηλαδή κάθε μέρα είναι η κατάλληλη για μια νέα αρχή. Σε όλους έχει τύχει χαλαρώνοντας στην ξαπλώστρα να οραματιστούμε τον εαυτό μας σε κάτι «καινούργιο». Οπότε το πρώτο βήμα έγινε! Ο οραματισμός είναι σπουδαίο κλειδί στην υλοποίηση ενός στόχου και μπορεί να επαναπρογραμματίσει το μυαλό μας για την επίτευξη των στόχων μας. Αν αφιερώνουμε λίγα λεπτά καθημερινά στο να «δούμε» πίσω από τα κλειστά μας βλέφαρα όλα αυτά που θέλουμε να ζήσουμε , τότε μπορούμε να το πετύχουμε. Ο οραματισμός επίσης μπορεί να φανεί χρήσιμος στο να «δούμε» τι δεν πάει καλά στη ζωή μας, να αναγνωρίζουμε και να απομακρύνουμε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μας κάνουν ευτυχισμένους.
Το φθινόπωρο είναι μια εποχή καινοτομίας, δύναμης και έντονου προγραμματισμού. Το σημαντικό είναι να εστιάσουμε ακριβώς σε αυτό που μας ενδιαφέρει να πετύχουμε και να αποφύγουμε αόριστους ή υπερβολικούς στόχους, που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας δυνατότητες. Πολύ συχνά λόγω ενθουσιασμού μπορεί να κυριευθούμε από την επιθυμία να ξεκινήσουμε με φιλόδοξα σχέδια και μη ρεαλιστικές προσδοκίες και να παγιδευτούμε σε αυτό. Δεν χρειαζόμαστε μεγάλες λίστες επιθυμιών, αλλά να ορίσουμε 3 πράγματα που θέλουμε πραγματικά να πετύχουμε. Θέτοντας συγκεκριμένες ερωτήσεις στον εαυτό μας μπορούμε να βοηθηθούμε στην υλοποίηση των στόχων μας, π.χ.: «Γιατί θέλουμε να κάνουμε αυτή την αλλαγή τη συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μας;», «Τι πιστεύουμε ότι θα μας βοηθούσε στο σήμερα ώστε να πραγματοποιήσουμε αυτή την αλλαγή;», «Τι μας έχει βοηθήσει στο παρελθόν όταν έχουμε θελήσει να κάνουμε αλλαγές;», «Τι γνώσεις χρειάζεται να αποκτήσουμε ώστε να καταφέρουμε να την πραγματοποιήσουμε;».
Αν έχουμε την ανάγκη να ορίσουμε έναν μεγάλο στόχο, θα είναι καλύτερα να τον σπάσουμε σε μικρότερους, πιο άμεσους και υλοποιήσιμους. Η επίτευξη μικρών και πραγματικών αλλαγών αυξάνει την αυτοπεποίθησή μας. Μην ξεχνάμε ότι οι μικρές αλλαγές είναι εκείνες που θα φέρουν τις μεγάλες!
Το φθινόπωρο λόγω καιρικών συνθηκών τείνουμε να κλεινόμαστε στα σπίτια μας, όμως είναι σημαντικό να αφιερώνουμε λίγο χρόνο και χώρο σε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Κάθε φορά λοιπόν που κάνουμε ένα βήμα προς την επίτευξη των στόχων μας θα πρέπει να ανταμείβουμε τους εαυτούς μας. Αν για παράδειγμα ακόμα στο μυαλό μας τριγυρνάει το καλοκαιράκι, μπορούμε να οργανώσουμε μια μονοήμερη εκδρομή ή να αφιερώνουμε ένα βράδυ την εβδομάδα στον εαυτό μας. Θα μπορούσε να είναι μια νέα δραστηριότητα/χόμπι (μαθήματα χορού, αθλήματα, ζωγραφική, beauté κλπ) ή να διασκεδάσουμε με φίλους (δείπνο, ταινία κλπ) – έτσι με τον καιρό, η ελεύθερη βραδιά θα γίνει το προσωπικό μας καταφύγιο γαλήνης.
Στην ψυχολογία τα φύλλα που πέφτουν το φθινόπωρο συμβολίζουν τη ζωή και τον ψυχισμό μας εν κινήσει. Η πτώση, τα μικρά και μεγάλα κλεισίματα, ανοίγουν χώρο για νέα ξεκινήματα είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό/ακαδημαϊκό επίπεδο. Η φθορά είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αναγέννηση και συμπορεύεται με την καινούργια ζωή. Ας εναποθέσουμε λοιπόν τους στόχους μας με επίγνωση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας κι ας εργαστούμε προς την καρποφορία τους και την προσωπική μας άνθιση.
