Διαφορές στη συμπεριφορά των παιδιών στο σπίτι και στο σχολείο

Τα σχολεία ανοίξανε και πάλι. Σε λίγο καιρό θα έρθει η ώρα που θα ρωτήσετε παιδαγωγούς, νηπιαγωγούς ή δασκάλους για τη συμπεριφορά του παιδιού σας στο σχολείο. Συχνά συμβαίνει να νομίζετε ότι σας περιγράφουν άλλο παιδί…Γιατί μπορεί να ισχύει αυτό; Μπορεί να κρύβεται κάτι; Μπορείτε εσείς ως γονείς να κάνετε κάτι για αυτό;

 

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις… Στην πρώτη περίπτωση τα παιδιά στο σχολείο μπορεί να είναι ήρεμα και συγκροτημένα ενώ στο σπίτι νευρικά, εριστικά, επιθετικά και γενικά να έχουν μία συμπεριφορά δύσκολη για εσάς ώστε να μπορέσετε να τη διαχειριστείτε… Αυτό μπορεί να κρύβει από πίσω πολλές αιτίες. Μία από αυτές είναι ότι για το παιδί το σπίτι του είναι ένα οικείο περιβάλλον , που μπορεί να εκδηλωθεί και να εκφραστεί χωρίς την έννοια της κρίσης από συνομηλίκους ή παιδαγωγούς.

Μέσα από την υγιή προσκόλληση στους γονείς, τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια μαζί τους, ξέρουν ότι τα αγαπάνε χωρίς όρους και δείχνουν τον ”πραγματικό” τους εαυτό όπως πολλές φορές μπορεί να κάνουμε και εμείς όταν μπαίνουμε στο σπίτι μας και τα κοινωνικά ‘πρέπει’ μένουν έξω από την πόρτα μας. Αυτό δείχνει βέβαια ότι το παιδί μας είναι σε θέση να ακολουθήσει κοινωνικούς κανόνες και όταν αντιληφθεί όρια μπορεί να τα διαχειριστεί και να τα ακολουθήσει. Επίσης σημαντικό χαρακτηριστικό των παιδιών αυτής της ηλικίας είναι η μίμηση συμπεριφοράς των συνομηλίκων αλλά και της δασκάλας.

Τα παιδιά στο σχολείο είναι μέλη μιας ομάδας που αλληλοεπιδρούν και επηρεάζονται το ένα με το άλλο, μιμούμενα συμπεριφορές .Από το πιο απλό, που στο σχολείο το παιδί τρώει για παράδειγμα σπανακόρυζο ενώ στο σπίτι δεν θέλει ούτε να το βλέπει, που κάθεται στο τραπέζι να φάει μόνο του ενώ στο σπίτι το κυνηγάμε να το ταΐσουμε ή θέλει οθόνη για να φάει, μέχρι πιο σοβαρά όπως η επιθετικότητα που μπορεί να βγάλει ένα παιδί επειδή βλέπει τους φίλους του να κάνουν το ίδιο. Ακόμη τα παιδιά στο σχολείο ξέρουν τι συμπεριφορά οφείλουν να έχουν και τι επιπτώσεις θα έχουν αν δεν ακολουθήσουν κανόνες. Μία άλλη πιθανή αιτία της σωστής συμπεριφοράς που έχει το παιδί στο σχολείο και θέλει διερεύνηση από τους γονείς είναι το ενδεχόμενο το σχολικό περιβάλλον να είναι αρκετά καταπιεστικό και να μην αφήνει το παιδί να εκφραστεί και να είναι ελεύθερο να συμπεριφερθεί όπως θα ήθελε. Το σίγουρο είναι ότι οι γονείς από τη μεριά τους στο σπίτι πρέπει να θέτουν όρια και να διαχωρίζουν τις επιτρεπτές και μη επιτρεπτές συμπεριφορές των παιδιών τους και τότε αυτό θα έχει θετικό αποτέλεσμα και σε αυτό το πλαίσιο.

 

Στη δεύτερη περίπτωση που το παιδί είναι ήρεμο στο σπίτι και στο σχολείο μάς περιγράφουν ότι έχει δύσκολη ως προς τη διαχείρισή της συμπεριφορά, μπορεί να συμβαίνουν διάφορα όπως το παιδί να θέλει το χρόνο του να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και η όλη του συμπεριφορά να έχει να κάνει με τη μετάβαση και την αλλαγή που βιώνει μέσα του. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να του δώσουμε χρόνο ώστε να ενταχθεί στο νέο πλαίσιο, να νιώσει ασφάλεια και να ηρεμήσει. Τα παιδιά στην περίοδο της προσαρμογής τους στο σχολείο βιώνουν έντονα συναισθήματα , κάτι που μπορεί να τα δυσκολεύει και να βγάζουν αυτήν την αρνητική εικόνα.

 

Αν πάλι ο καιρός περνάει και η κατάσταση παραμένει ίδια περισσότερο από τρεις μήνες το σημαντικότερο που έχετε να κάνετε είναι να μιλήσετε με το παιδί, να δείτε τι είναι αυτό που το δυσκολεύει, ανοίξτε τα αυτιά σας και την αγκαλιά σας, διαβεβαιώστε το ότι είστε εκεί γι’ αυτό και ό,τι και να συμβαίνει εσείς θα είστε δίπλα του να το στηρίζετε. Παράλληλα κουβεντιάστε με τη δασκάλα να σας πει τι μπορεί να θεωρεί εκείνη ως αιτία αυτής της συμπεριφοράς αλλά και πώς εκείνη αντιλαμβάνεται την έννοια της ”σωστής” και της ”λάθος” συμπεριφοράς και ακόμη για να δείτε και τι προσδοκίες έχει. Ζητήστε τη γνώμη της αλλά και τη συμβουλή της για το πώς μπορείτε να τη βοηθήσετε. Επίσης ρωτήστε την για τη σχέση της με το παιδί και του παιδιού με τους συμμαθητές και μήπως η δυσκολία στη μεταξύ τους σχέση μπορεί να κάνει το παιδί να αισθάνεται παρεξηγημένο ή θυμωμένο.

Αν τέλος όλες οι προσπάθειές σας πέφτουν στο κενό και η κατάσταση δεν αλλάζει ή και χειροτερεύει τότε η επίσκεψη σε έναν ειδικό και πιο συγκεκριμένα σε έναν παιδοψυχολόγο που έχει τις απαραίτητες γνώσεις ίσως να είναι η λύση για το θέμα σας και το παιδί να βρει την ισορροπία του και στα δυο περιβάλλοντα.

 

Φλυτζάνη Ευδοκία

Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας

 

 

b2b.peifasyn.gr